vècio

Vèneto

Agetivo

vècio

	singoƚare	pluraƚe
maschiƚe	vècio	vèci
feminiƚe	vècia	vèce

1. De na persona, vexin a la fin de la vita, a na età che pòl èser divèrsa a secont el perìođo de la Istòria o de'l pòsto onde che se vìu;
2. De na ròba, che la é stata fata già de tanti ani.

Siƚabasion

vè | cio

Pronuncia

IPA: /ˈvɛtʃo/

Etimoƚoxìa / Derivasion

Da'l latin vetus.

Contrari

• đoven (de na persona)
• nòu (de na ròba).

Provèrbi e mòdi de dir

• Vècio fà 'l cuc = tant vècio.
• Vècio bacuco.

Tradusion

De na persona

• todesco: alt

• inglexe: old

• esperanto: maljuna

• spagnòƚo: anciano, viejo

• fransexe: vieux

• itaƚian: vecchio

• latin: vetus, vetulus, senex

• norvegexe: gammel

• portoghexe: velho

• svedexe: gammal

De na ròba

• todesco: alt

• inglexe: old

• esperanto: malnova

• spagnòƚo: viejo

• fransexe: vieux

• itaƚian: vecchio

• latin: vetus, vetulus

• norvegexe: gammel

• portoghexe: velho

• svedexe: gammal

Nòde / Riferimènti

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 300.