mona

Vèneto

Nòme

mona f (pl: mone)

1. l'òrgano riprodutivo de le fémene

mona m (pl inv)

1. persona de scarsa inteligensa o che fa ròbe stùpide, stupidòto, idiòta, inbezil

Siƚabasion

mo | na

Pronuncia

IPA: [ˈmo.na]

Etimoƚoxìa / Derivasion

manca l'etimoƚoxìa; se te vùi, xóntaƚa ti

Sinònimi

• (nel senso de òrgano sesuale) figa
• (nel senso de persona stùpida) idiòta, inbezil, àxeno, muso, cojon, despesènte, nane

Tèrmini coreƚađi

• monada
• smonà

Provèrbi e mòdi de dir

• Te si pròprio un mona = te sì un vero stupidòto
• No sta far el mona = no sta far el stùpido
• Và in mona = và a cuel paes
• Ndar in mona = fenir mal, ndar a remengo, par na persona morir

Tradusion

Òrgano

• inglexe: cunt, pussy

• itaƚian: vagina f, fica f

• siciƚian: sticchiu m

Persona stùpida

• inglexe: idiot, stupid, moron

• itaƚian: idiota, imbecille, stupido

• siciƚian: babbasuni, lollu

Nòde / Riferimènti

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 422