windmolen

Nederlandexe

Sostantivo

Un muƚin a vento (windmolen) olandexe

windmolen c (plur.: windmolens)

1. muƚin a vento

Pronunsa

IPA: ['viŋtmo:lə(ŋ)]

Etimołozia

termine conposto formà da wind, "vento", e da molen, "muƚin"

Tèrmeni corełai

oliemolen, poldermolen, krijtmolen moutmolen, mosterdmolen, kruitmolen, kopermolen, papiermolen, zaagmolen, trasmolen, volmolen, slijpmolen, snuifmolen, pelmolen

Notasion

• A.A.V.V., Dizionario compatto Neerlandese-Italiano / Italiano-Neerlandese, Zanichelli, Bologna, 2003, p. 205