piron

Vèneto

Sostantivo

piron m (pl: pironi o piroi)

En piron

1. Poxada da tòƚa, có do o pì ponte, doparà par magnar ròba sòƚida.

Siłabasion

pi | rón

Pronunsa

IPA: /pi.ˈroŋ/

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

cuciaro, cuciar, cortèl, cortèƚo

Tradusion

Tradusion: piron

• sardexka ^(eu)
• forko ^(eo)
• fork ^(en)
• piron ^(fur)

• forchetta ^(it) f.
• furchetta ^(scn) f.
• вилка ^(ru) f. ‎(vilka)
• Gabel ^(de) f.

Furlan

Sostantivo

piron m (pl: pirons)

1. piron

Pronunsa

manca ła pronuncia; se te vùi, zónteła ti

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Notasion

• Vèneto:
  • Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 512
  • Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 198
• Furlan:
• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.