panara

Vèneto ^(veronexe)

Sostantivo

panara f (pl: panare)

1. tajer de legno, largo e tondo, che se dopara par servir ƚa poƚenta. So'l mànego el ga un buxeto pa'l spago che sèrve par tajarla.

Siłabasion

pa | nà | ra

Pronunsa

IPA: /pa.ˈna.ra/

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

tajer; poƚenta, polènta

Tradusion

• Védarse: panaro

Notasion

• Gaetano Lionello Patuzzi, Giorgio Bolognini, Adolfo Bolognini, [Piccolo dizionario del dialetto moderno della città di Verona] pàgina 157