mi

Vèneto

Pronòme

mi 1° pers sing

1. pronòme personale de prima persona singolare co funsion de sogeto
   • Mi son fiaco
   • Mi a son fiaco
2. pronòme personale de prima persona singolare co funsion de conplemento ogeto
   • I ga ciamà mi
3. pronòme personale de prima persona singolare co funsion de conplemento indireto; el vien precedù da na prepoxision
   • Vien su da mi.
   • Toca a mi.
   • Son in mi.
   • El xe co mi.
   • El xe par mi.
   • El xe tra mi e lu.

Siƚabasion

mì

Pronuncia

IPA: [mi]

Etimoƚoxìa / Derivasion

De 'l grèco antico με par el latin mē.

Tèrmini coreƚađi

me

Tradusion

sogeto

• bùlgaro: аз

• cateƚan: jo

• ceco: já

• danexe: jeg

• esperanto: mi

• persian: من

• finlandexe: minä

• fransexe: je

• faroexe: eg

• inglexe: I

• islandexe: ég

• itaƚian: io

• latin: ego

• nederlandexe: ik

• poƚaco: ja

• portoghexe: eu

• ruso: я

• slovèn: jàz

• spagnòƚo: yo

• svedexe: jag

• todesco: ich

• vietnamita: tôi

• volapuk: ob

conplemento ogeto

• inglexe: me

• itaƚian: me

conplemento indireto

• inglexe: me

• itaƚian: me

Croato

Pronòme

mi

1. noaltri

Esperanto

Pronòme

mi

1. mi

Pronuncia

IPA: [mi]

Etimoƚoxìa / Derivasion

De 'l grèco antico με par el latin mē.

Tèrmini coreƚađi

mia

Nòde / Riferimènti

• Vèneto:
  • Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 415
  • Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 158
• Croato:
  • manca ƚe fonti; se te vùi, xóntaƚe ti
• Esperanto:
  • Simpla vortaro.org.