chègola

Vèneto ^{(belumat, primieròt)}

Sostantivo

chègola f (pl: chègole)

1. la mèrda de'n insèto o an stronẑ de dimension ridote, dur e co poca spuẑa tìpico de i roditori. no'l à cuaxi gnisun udor, al se seca in prèsa e al aderis polito a la superfice aonde che al è pojà. La sàgoma la è spantegada e al color al pòl ndar da'l maronet-arancion infin a'l negro.
2. en stronẑ de sàgoma cilìndrica o sfèrica, de na dimension da cualche melìmetro a'n schèo, de color scur e pitòst dur. No'l aderis cuaxi mai a la superfice aonde che al è pojà e co'l se seca al gnen dur, tant che te'n ẑèrti caxi se pòl ẑaparghe sora co na galòẑa sènẑa esser bòni de spacarlo.

Siłabasion

chè | go | la

Pronunsa

IPA: /ˈkɛ.ɡo.la/

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

• chegar, cagar
• chegada
• cornòla
• mèrda
• schit
• stronẑ

Falsi amighi

• napa

Tradusion

Tradusion: chègola

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• caccola ^(it) f.

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.