can
Vai alla navigazione
Vai alla ricerca
Vèneto[canbia]
Sostantivo[canbia]
can m
![]() |
singoƚare | pluraƚe |
---|---|---|
maschiƚe | can | can |
feminiƚe | cagna | cagne |

- En nimal che de spes l'é mèstech
- la so clasifegasion sientifega la xe Canis lupus familiaris (
tasonomia)
- la so clasifegasion sientifega la xe Canis lupus familiaris (
Siłabasion[canbia]
- can
Pronunsa[canbia]
IPA: /kan/
Etimołozia[canbia]
Da 'l latin canis.
Sinònemi[canbia]
Insepà; tandùo
cagn.
Tèrmeni corełai[canbia]
Tradusion[canbia]
Tradusion: can
Piemontexe[canbia]
Sostantivo[canbia]
can m inv.
Pronunsa[canbia]
IPA: /kaƞ/
Turco[canbia]
Sostantivo[canbia]
can (plur.: canlar)
- can vermek = "morire"
Pronunsa[canbia]
- IPA: /dʒaƞ/
Etimołozia[canbia]
- manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.
Notasion[canbia]
- Vèneto:
- Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 125
- Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 62.
- Piemontexe:
- manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.
- Turco:
- D'Amora, Rosita, Corso di lingua turca, Hoepli, 2013, p. 330