pich

Vèneto ^{(belumat, primieròt)}

Sostantivo

pich m (pl: pichi)

En pich

1. arnes co 'l mànech de legn o de plàstica e la ponta de metal (de sòlito fèr o aẑal) doperà par scavar te la tèra o par spacar sasi

Siłabasion

pìch

Pronunsa

IPA: [pik]

Etimołozia

Fursi de 'l rumor onomatopèico che fa el pich co se 'l dòpera

Sinònemi

Insepà; tandùo

• picon

Tèrmeni corełai

• bađil

Tradusion

Tradusion: pich

• pikotx ^(eu)
• pic ^(ca) m.
• krumpáč ^(cs) m.
• 鶴嘴鋤 ^(zh) ‎(鹤嘴锄, hèzuǐchú)
• kramp ^(hr) m.
• pikfosilo ^(eo)
• kirka ^(et)
• hakku ^(fi)
• pioche ^(fr) f.
• ツルハシ ^(ja) ‎(tsuruhashi)
• pickaxe ^(en)
• piccone ^(it) m.

• pikhouweel ^(nl) n.
• csákány ^(hu)
• kilof ^(pl) m.
• picareta ^(pt) f.
• кирка ^(ru) f. ‎(kirka)
• krompáč ^(sk) m.
• kramp ^(sl) m.
• pico ^(es) m.
• korp ^(sv) c.
• Spitzhacke ^(de) f.
• kazma ^(tr)
• кайло́ ^(uk) n. ‎(kailò)

Notasion

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 195