fen

Vèneto

Sostantivo

fen ( ensiclopedia) m (nò pl)

Na međa de fen te la Romanìa

Dele bale de fen te 'n prà

1. La èrba siegađa, che se ghe da de magnar a i animai (de spes a le vache).
2. La prima òlta de 'l an che se siega, avanti la dòrch e 'l terẑenin.

Siłabasion

fén

Pronunsa

IPA: /fen/

Etimołozia

Da 'l latin faenum o foenum.

Tèrmeni corełai

siegar; dòrch, terẑenin.

Proverbi e modi de dir

• Far i so feni.

Tradusion

èrba siegađa

• fojno ^(eo)
• foin ^(fr) m.
• hay ^(en)

• fieno ^(it) m.
• Heu ^(de) n.
• fenu ^(scn) m.

Notasion

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 264
• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 106