catar

Vèneto

Sostantivo

catar m (nò pl)

1. sostanẑa mucoxa che se forma te la gola co se à la tos.

Verbo

catar

1. riusir a veđer o sentir calcòs che se ẑerca.

Siłabasion

ca | tàr

Pronunsa

IPA: [ka.ˈtar]

Etimołozia

• (nòme) De 'l grèco antico κατάρροος [catàrros] par el latin catarrhus.
• (vèrbo)
• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Sinònemi

Insepà; tandùo

• (vèrbo) rinvegner

Contrari

• (vèrbo) sfantar, pèrder; ẑercar

Tèrmeni corełai

• (vèrbo) catarse

Proverbi e modi de dir

• (vèrbo) Catar bèga.

Tradusion

nòme

• kataro ^(eo)
• catarrhe ^(fr) m.
• catarrh ^(en)

• catarro ^(it) m.
• Katarr ^(de) m.
• catarru ^(scn) m.

Tradusion

vèrbo

• trovi ^(eo)
• find ^(en)
• trovare ^(it)
• vinden ^(nl)

• attruvari ^(scn)
• hitta ^(sv)
• finden ^(de)

Notasion

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 148
• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 69.