èstro

Vèneto

Sostantivo

èstro m (no pl)

1. stato de èser de sentirse de far cualcòs, voja

Siłabasion

ès | tro

Pronunsa

IPA: /ˈɛs.tro/

Etimołozia

De'l latin oestrus, de'l grèco antico οἶστρος (óistros)(tavan, un che sponcia, e che cuindi manda in bèstia)

Sinònemi

Insepà; tandùo

• voja

Contrari

• lipa

Tèrmeni corełai

• estros, estroxo

Falsi amighi

• èstra

Proverbi e modi de dir

• De bòn èstro = de bòna voja

Tradusion

Tradusion: èstro

• inspiration ^(en):* bent ^(en)

• estro ^(it) m.

Notasion

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 256
• Ernesto Kosovitz, Dizionario - vocabolario del dialetto triestino pàgina 160
• Luigi Pajello, [Dizionario vicentino - italiano so Archive.org] pàgina 76
• Gaetano Lionello Patuzzi, Giorgio Bolognini, Adolfo Bolognini, [Piccolo dizionario del dialetto moderno della città di Verona] pàgina 80
• Enrico Rosman, Vocabolarietto veneto giuliano pàgina 39
• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 101-102