pòcio
Inpostasion de letura
pòcio m (pl: poci)
- pastròcio, cuaƚcosa che no xe fato ben o no xe fato par durare nel tenpo
- cuela riparasion lì, la xe soƚo che un pòcio.
- lìcuido denso
- su ƚa carne, vuto anca un poco del so pòcio?
pòcio
- prima persona singolare indicativo presente de pociare
- pò | cio
IPA: /'pɔt͡ʃo/
- manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.
Insepà; tandùo
Tradusion
[canbia]Tradusion: pòcio
- manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.