disnar
Vèneto[canbia]
Sostantivo[canbia]
disnar m (pl: disnari)
Verbo[canbia]
disnar nó tranx
- Èser drio a far el disnar.
Siłabasion[canbia]
- dis | nàr
Pronunsa[canbia]
IPA: /diz.ˈnar/
Etimołozia[canbia]
Da 'l latin disieiunare (leteralmènte "ndar fora de 'l digiun").
Proverbi e modi de dir[canbia]
- Drìo disnar.
Tradusion[canbia]
Tradusion[canbia]
Notasion[canbia]
- Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 241
- Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 97.