culiera

Vèneto

Sostantivo

culiera f (pl: culiere)

1. tòco de taren, de sòƚito de forma retangoƚar, 'ndove che se sémena ƚe verdure

Siłabasion

cu | lié | ra

Pronunsa

IPA: [kuˈ.lje.ra]

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Sinònemi

Insepà; tandùo

• cujera
• vaneza
• gonbina
• vaneda

Tradusion

Tradusion: culiera

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• itaƚian: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.