anbientà

Vèneto

Ajetivo

anbientà invariado

1. abituà a un anbiente

Voxe verbaƚe

anbientà

1. partisipio pasà de anbientare o anbientar

Siłabasion

an | bien | tà

Pronunsa

IPA: /aŋbjeŋ'ta/

Etimołozia

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Tradusion

Tradusion: anbientà

• set (in a setting) ^(en)

• ambientato ^(it)

Notasion

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.