tabià

Vèneto ^(primieròt)

Sostantivo

tabià m (pl: tabiađi)

En tabià a cuatro stanghe a Primier

1. costruẑion onde che se cen el fen sech de invèrno par podérghelo dar a magnar a i animai co che no ghen é èrba te i prađi. El pòl èser intèrno (fat de stelari) o estèrno ("a cuatro stanghe")

Siłabasion

ta | bià

Pronunsa

IPA: /ta.ˈbja/

Etimołozia

• manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

• fen
• fenèr, mità
• caxèra
• stelari, sorđi
• scàndola

Tradusion

Tradusion: tabià

• hayloft ^(en)

• fienile ^(it) m.

Notasion

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 281-282