bojon

Vèneto ^(primieròt)

Sostantivo

bojon m (pl: bojoj)

1. en tòch de acua pì calma e ceta te'n torènt, spes sot a'n sguaẑ

Siłabasion

bo | jón

Pronunsa

IPA: [bo.ˈjoŋ]

Etimołozia

• manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.

Sinònemi

Insepà; tandùo

moja

Tradusion

Tradusion: bojon

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• tonfano ^(it) m.

Notasion

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 48