bauco
Vèneto[canbia]
Sostantivo[canbia]
bauco m (pl. bauchi)
- Uno che no'l capise gnente, che l'é insemenìo.
Siłabasion[canbia]
- ba | ù | co
Pronunsa[canbia]
IPA: [ba.ˈu.ko]
Etimołozia[canbia]
Dal nome del profeta biblico Abacuc, che neła tradision popołare xe rapresentà come on vecio, e quindi xe deventà simboło deła demensa seniłe, deta anca terexina, che riva in tarda età.
Sinònemi[canbia]
Insepà; tandùo
mona, insemenìo, mócoƚo, insocà, cojon, inbornìo, sènpio, svejamacachi.
Tèrmeni corełai[canbia]
Alterai[canbia]
Bauchéto; imbaucà
Tradusion[canbia]
Notasion[canbia]
- Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 42.