arin

Vèneto ^(primieròt)

Sostantivo

arin m (pl: arini)

1. pian levà te la coxina, onde che se fa el foch par còxer el magnar te na tecia e par sentarse par scaldarse.

Siłabasion

a | rìn

Pronunsa

manca ƚa pronuncia; se te vùi, xónteƚa ti

Etimołozia

• manca ła etimoƚozia; se te ła conosi, zónteła ti.

Tèrmeni corełai

spolèr, foch, tecia.

Tradusion

Tradusion: arin

• inglexe: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

• itaƚian: par piaser, zonta sta tradusion se te ła conosi.

Notasion

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 32-33.